Kościół zakonu kapucynów wraz z zabudowaniami klasztornymi wybudowano w latach 1695-1700 dzięki fundacji Wojciecha Dembińskiego. Autorami projektu kościoła byli Carlo i Giovanni Ceroni oraz Martino Pellegrini. Reguła zakonu kapucynów nie zezwalała na przepych w wystroju wnętrza świątyni i dlatego jej obecny wygląd jest bardzo skromny. Dotyczy to również elewacji zewnętrznej, z tej też przyczyny kościół kapucynów należy do najskromniejszych fundacji barokowych w mieście. Warto wspomnieć, że kruchta została wybudowana dopiero w 1925 roku, a dwanaście lat później część klasztoru została zamieniona na nawę południową.
Ołtarz główny zawiera „tytułowy” obraz „Zwiastowanie”, jest to kopia słynącego łaskami obrazu z kościoła Serwitów we Florencji i jednocześnie dar księcia Toskanii dla krakowskiej świątyni.
W ukośnym ołtarzu głównej nawy umieszczona jest figura Matki Bożej zwanej Tułaczką. Pierwotnie znajdowała się ona na kamienicy Suskich przy ulicy Grodzkiej skąd trafiła do kościoła kapucynów.
Przy tej świątyni znajduje się również kaplica Pana Jezusa Ukrzyżowanego ze słynącym łaskami krucyfiksem.
Jeszcze inną osobliwością kościoła kapucynów jest Domek Loretański, czyli miejsce związane z kultem Matki Boskiej Loretańskiej, który głosi że dom Matki Bożej w Nazarecie został w cudowny sposób przetransportowany do Loreto, a potem rozpoczęło się wznoszenie jego kopii innych miejscach Europy. Krakowski Domek wybudowano już na początku XVIII wieku według projektu Kacpra Bażanki.
[Ostatnia modyfikacja: 19.IV.2006]
Źródło:
– Rożek M., Gondkowa B., 2003, Leksykon kościołów Krakowa, Verso Kraków, s. 213-214.
– Fabiański M., Purchla J., 2001, Historia architektury Krakowa w zarysie, Wydawnictwo Literackie, s. 242-243.