Kościół św. Mikołaja

Kościół św. Mikołaja – pierwotnie był położony na wzniesieniu, które opływała jedna z odnóg Prądnika, wpadająca do płynącej w pobliżu Starej Wisły, przy trakcie wiodącym z Krakowa przez Mogiłę, Korczyn do Sandomierza i dalej, w kierunku Kijowa. Pierwszą wzmiankę o tej świątyni, znajdziemy w bulli papieża Grzegorza IX z 26 V 1229 r., zatwierdzającej stan posiadania klasztoru benedyktynów w Tyńcu, do których należała ówczesna kaplica św. Mikołaja. Nie jest wiadome przez kogo i kiedy dokładnie ta kaplica została ufundowana, jednakże w fundamentach korpusu obecnego kościoła, odkryto zarys czworobocznej romańskiej budowli, a faktura jej muru umożliwiła datowanie na pierwszą połowę XII wieku. Ze względu na rozmiary zachowanych fragmentów, sądzić można że było to pierwotne prezbiterium, ale równie dobrze mogła to być cała ówczesna kaplica, skoro taki charakter poświadcza najdawniejsze źródło.
Dziś w okolicy kościoła św. Mikołaja, nie zobaczymy ani kolonii krakowskich tkaczy sukienników, którzy tu żyli i pracowali, ani ich młynów do bielenia sukien. Zamiast tego tuż obok świątyni, po nasypie kolejowym mkną pociągi, a po drugiej stronie, stoją budynki uniwersyteckie. Pomimo wielu przeróbek na przestrzeni dziejów, budowla zachowała sporo z architektury gotyckiej, tworząc pełny uroku i spokoju zakątek.

[Ostatnia modyfikacja: 27.III.2004]

Źródło:
– Adamczewski J., 1992, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s. 129.
– Wyrozumski J., 1998, Dzieje Krakowa, tom 1, Wydawnictwo Literackie, s. 133-134,340.