Kościół św. Marka – był fundowany przez Bolesława Wstydliwego dla sprowadzonych z Pragi zakonników reguły św. Augustyna, których w Polsce zwano markami od imienia patrona kościoła lub rogaczami od kształtu kapeluszy noszonych przez zakonników. Charakterystyczne były dla nich również białe habity z czerwonym sercem i krzyżem rycerzy Ziemi Świętej. Zakon bowiem powstał w Rzymie w XIII wieku i miał wspierać rycerzy wyruszających na wyprawy krzyżowe. Ostatni z krakowskich zakonników tej reguły zmarł w 1807 roku i od tego czasu kościół należy do księży emerytów, którzy przeprowadzili się tutaj z klasztoru Duchaków.
Świątynię w 1263 roku ufundował książę Bolesław Wstydliwy. Pod koniec trzynastego stulecia wzniesiono ceglane prezbiterium, zakończone prostą ścianą. W ciągu XV wieku wybudowano trzynawowy halowy korpus. Wygląd kościoła ulegał zmianom, które byłby wynikiem restauracji budowli po kolejnych pożarach (1494, 1528, 1589, 1724). W drugiej dekadzie XVII wieku wybudowano przy kościele wieżę i przylegającą do niej kruchtę, a do połowy tegoż stulecia dokonano barokizacji wnętrza. W zasadzie od czasu modernizacji prezbiterium, wykonanej w 1647 r., wygląd kościoła nie ulegał większym zmianom, przeprowadzane były jedynie prace konserwatorskie.
[Ostatnia modyfikacja: 19.XI.2009, 25.IX.2004]
Źródło:
– Rożek M., 2000, Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa-Kraków, s. 102-105.
– Adamczewski J., 1992, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s. 128.