Kościół św. Marcina

Pierwszy kościół św. Marcina został wzniesiony na tym miejscu przed rokiem 1257, czyli przed lokowaniem miasta przez króla Bolesława Wsydliwego. Fundowały go zamożne rody rycerskie Gryfitów i Ostojów. Na początku XVII wieku zostało przekazany karmelitankom bosym, do których należał przez niespełna dwadzieścia lat, bowiem w 1637 roku rozpoczęła się budowa nowej świątyni w tym miejscu, która miała zastąpić rozebrany nieco wcześniej stary kościół.

Architektem obecnie istniejącej, skromnej, barokowej budowli, jest Giovanni Trevano, który projektując świątynię wzorował się na niedalekim kościele św. Piotra i św. Pawła. W roku 1787 karmelitanki opuściły zabudowania kościelne, a od roku 1816 świątynia należy do Gminy Ewangelicko-Augsburskiej.

Wnętrze jest niezwykle (jak na krakowskie kościoły) surowe, pozbawione ozdób. Dominującym kolorem jest czysta biel ścian i sklepienia. W XIX-wiecznym ołtarzu głównym znajduje się obraz Henryka Siemiradzkiego, przedstawiający Jezusa uciszającego burzę (1882r.). Powyżej ołtarza zawieszony jest gotycki krucyfiks, pochodzący z końca XIV wieku – prawdopodobnie najstarszy wizerunek ukrzyżowanego Chrystusa w naszym mieście.

[Ostatnia modyfikacja: 11.IV.2006]

Źródło:
– Rożek M., Gondkowa B., 2003, Leksykon kościołów Krakowa, Verso Kraków, s. 82-83.