Kościół św. Bernardyna

Kościół św. Bernardyna ze Sieny, OO. Bernardynów został zbudowany dzięki kardynałowi Zbigniewowi Oleśnickiemu w 1454 roku, dla zakonu obserwantów reguły św. Franciszka, zwanych bernardynami. Powstanie tej budowli jest związane z pobytem w Krakowie Jana Kapistrana, który przez prawie cały rok głosił na Rynku kazania, w czasie których wzywał do walki z grzechem, zbytkami, niemoralnością i zabawami. Pod ich wpływem do zakonu reguły św. Franciszka, postanowiło wstąpić kilkudziesięciu mężczyzn. Wspomniany wyżej kardynał Zbigniew Oleśnicki, wielki sympatyk bernardynów (tak nazywano zreformowaną część zakonu braci mniejszych św. Franciszka), ufundował dla nich pierwszy drewniany kościół. On również wymógł na swym bracie rezygnację z posiadłości na Stradomiu, którą szybko powiększono o przyległy obszar ofiarowany zakonowi przez króla Kazimierza Jagiellończyka. Następnie przystąpiono do budowy gotyckiego ceglanego kościoła, którego fundatorem był Zbigniew Oleśnicki. Prace przy wznoszeniu świątyni kontynuowane były do końca XV wieku. W efekcie powstał kościół z prezbiterium skierowanym na zachód i wysoką wieżą od strony wschodniej, który w takiej postaci przetrwał do połowy siedemnastego stulecia. Korpus kościoła został wtedy przebudowany, lecz po kilkunastu latach uległ całkowitemu zniszczeniu na skutek działań wojennych w czasie potopu szwedzkiego. Prace przy budowie obecnej świątyni rozpoczęto w 1659 i z przerwami trwały one do 1680, kiedy budowla uzyskała obecną formę architektoniczną.

Kościół św. Bernardyna jest budowlą trójnawową, bazylikową, z transeptem i kopułą ukrytą w dachu świątyni, co było podyktowane względami strategicznymi. Artyleria wawelska musiała mieć niczym nieprzysłonięte pole rażenia. Od strony wschodniej znajduje się dwuwieżowa fasada o trzech kondygnacjach, przy czym ostatnia z nich ma kształt ośmioboczny i jest nieco węższa. W niszy zwieńczenia stoi posąg św. Bernardyna ze Sieny – patrona kościoła.

[Ostatnia modyfikacja: 20.I.2005]

Źródło:
– Adamczewski J., 1992, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s. 119.
– Rożek M., 2000, Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa-Kraków, s. 395-400.