Kościół św. Andrzeja zbudowany został w latach 1079-1098 z fundacji Sieciecha, palatyna księcia Władysława Hermana. Prawo patronatu nad kościołem należało do benedyktyńskiego opactwa w Sieciechowie, co pozwala dopuszczać możliwość związku między nim, a budową świątyni. Zlokalizowany w osadzie Okół, stał przy biegnącym skośnie gościńcu na miejscu którego powstała później ulica Grodzka, a prowadzącym do przewozu na Wiśle.
Kościół św. Andrzeja jest wspaniale zachowaną budowlą w stylu romańskim, zbudowaną z kamienia, złożoną z krótkiego jednoprzęsłowego, trójnawowego korpusu, z transeptu i chóru, zamkniętego apsydą. Całość wieńczą dwie wieże. świątynia św. Andrzeja ma charakter obrony, o takim charakterze budowli świadczy grubość murów [1,6m] oraz brak dolnych okien. Zewnętrzne mury wykończone są drobną wapienną kostką, obok której występuje piaskowiec w szczegółach architektonicznych. Z zachodniej fasady kościoła wyrastają dwie smukłe wieże, przechodzące wyżej w ośmiobok, wypełniony na górze bliźniaczymi okienkami, które wraz z potrójnym oknem u szczytu fasady, kontrastują z ciężką masą jej dolnej części, poprzecinanej tylko w kilku miejscach wąskimi okienkami strzelniczymi.
Źródło:
– Adamczewski J., 1992, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s. 117.
– Dobrowolski T., 1959, Sztuka Krakowa, Wydawnictwo Literackie, s. 47,57-59.