Kościół św. Agnieszki

Kościół św. Agnieszki pełniący funkcję świątyni garnizonowej, jest obecnie budowlą barokową, lecz początki jego istnienia sięgają znacznie wcześniej. W połowie XV wieku, dla nowego ówcześnie zgromadzenia bernardynek, wybudowano na tym miejscu niewielki drewniany kościół. Do czasu potopu szwedzkiego świątynię dwukrotnie niszczyły pożary i dwukrotnie była odbudowywana. W czasie wojny ze Szwecją, kościół został spalony po raz kolejny, a po jej zakończeniu wykorzystano zachowane gotyckie mury do budowy nowej, barokowej świątyni. Sto lat później, nastąpiła kasta zakonu, budynki klasztorne wraz z kościołem zostały wyprzedane i taka sytuacja trwała przez cały okres zaborów, ostatnim prywatnym właścicielem kościoła św. Agnieszki był niejaki I. Horowitz, który prowadził w budynku kościoła skład żelaza. Dopiero w drugiej połowie lat 20-tych XX wieku, w efekcie przeprowadzenia akcji zbierania funduszy na wykup świątyni, został od odkupiony i poddany gruntownej, trwającej kilka lat restauracji.

Pomimo wielokrotnych przeróbek i zmian architektonicznych, budynek kościoła zachował cechy barokowe. Wnętrze świątyni ma kształt prostokątnej sali, podzielonej na cztery przęsła parami pilastrów, całość nakryta jest sklepieniem kolebkowym, zdobionym dekoracją stiukową. Pomiędzy pilastrami znajdują się płytkie nisze, w których umieszczone są posągi autorstwa Carla Celano, będącego jednocześnie autorem renowacji całego kościoła po jego wykupieniu. Portal kościoła jest neobarokowy, wykonano go w latach 30-tych ubiegłego wieku, natomiast dwukondygnacyjną, bezwieżową fasadę, wieńczy trójkątny przyczółek.

[Ostatnia modyfikacja: 12.X.2009, 4.III.2006]

Źródło:
– Adamczewski J., 1992, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s. 117.
– Dobrowolski T., 1964, Sztuka Krakowa, Wydawnictwo Literackie, s. 394.
– Rożek M., 2000, Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa – Kraków, s. 406-408.