Kościół Przemienienia Pańskiego

Kościół Przemienienia Pańskiego, Pijarów – ta przepiękna późnobarokowa świątynia, wzniesiona została w latach 1714-1727 na podstawie projektu Kaspra Bażanki, wybitnego architekta, autora wielu krakowskich budowli [m.in. kościoły OO. Pijarów na Pijarskiej i OO. Misjonarzy na Stradomiu, a także ogrodzenia przed kościołem św. Piotra i św. Pawła]. Pijarzy osiedlili się w Krakowie w 1654, zajmując się od tego czasu nauczaniem i organizowaniem szkół, starając się również wznieść własną świątynię, co w ówczesnych, ciężkich dla Krakowa czasach, nie było łatwe.

Wewnątrz budowli podziwiać można oryginalną dekorację sklepienia nawy głównej, która wyobraża jeszcze jedno piętro z niebem pełnym świętych i aniołów, jej autorem jest Franciszek Ekstein z Moraw. Wnętrze kościoła, zdobią także obrazy XVIII-wiecznych artystów: Szymona Czechowicza i Andrzeja Radwańskiego.

Fasada, dzieło Franciszka Placidiego powstała w latach 1759-1765, jest bezwieżowa złożona z trzech kondygnacji. Na kamiennej balustradzie fasady kościoła [dobudowanej również wg projektu Franciszka Placidiego] stoi marmurowe popiersie [z 1893] wybitnego reformatora szkół polskich oraz współautora Konstytucji 3 Maja – ks. Stanisława Konarskiego, a w prawym, wewnętrznym murze świątyni, zamurowane jest serce tegoż księdza.

[Ostatnia modyfikacja: 22.V.2004]

Źródło:
– Adamczewski J., 1992, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s. 23, 133.