Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela – pierwotny romański kościół wraz z klasztorem, wzniesiony został w drugiej połowie XII stulecia dla przybyłych tutaj w 1162 r. norbertanów z Doxau, położonego na obszarze Czech. Właśnie w tym miejscu znajduje się najstarszy na ziemiach polskich zakon żeński, bowiem należy wspomnieć, że do XVI wieku przy kościele znajdowały się zarówno opactwa męskie jak i żeńskie, a dopiero od XVI stulecia pozostały tu tylko kobiety. Fundatorem kościoła był Jaksa z Miechowa, możnowładca z rodu Gryfitów, charakterystycznym i do dziś widocznym elementem romańskiej architektury, jest późnoromański portal wejściowy, pochodzący z drugiej połowy XIII stulecia. Świątynia, wraz z zabudowaniami klasztornymi, która dziś stoi na Salwatorze, od czasu wybudowania ponad 800 lat temu, przeszła wiele przeobrażeń. Wpływały na to zniszczenia dokonywane m.in. przez Tatarów w 1241 r., a także wielokrotne pożary trawiące bezlitośnie norbertańskie budynki. Ich efektem były kolejne odbudowy, a obecny wygląd pochodzi z XVII wieku, kiedy to dokonano przebudowy w barokowym stylu, wg projektu Jana Trevano. Natomiast zachowane mury i baszty, świadczące o obronnym charakterze, położonego daleko od centrum klasztoru, pochodzą z XV wieku. Urządzenie wnętrza kościoła, które dotrwało do naszych czasów pochodzi z XVII wieku. W prezbiterium, ulokowany w głównym ołtarzu, znajduje się obraz autorstwa Władysława Łuszczkiewicza przedstawiający Jana Chrzciciela.
[Ostatnia modyfikacja: 19.III.2009, 14.V.2004]
Źródło:
– Adamczewski J., 1992, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s. 118.
– Ormnicka U., Pucek K., 2003, Kraków i okolice, Oficyna Wydawnicza „Wierchy” Kraków.