Za wysokim murem, ograniczającym tereny klasztorne, mieści się neoromański kościół zbudowany w latach 1882-1884 według projektu Feliksa Księżarskiego, przez budowniczego Sebastiana Jaworzyńskiego. Jej wieża jest ozdobiona przez złotą koronę wzorowaną na koronie z wieży kościoła Mariackiego. Część prezbiterium za ołtarzem głównym jest oddzielona przeszkloną ścianą i stanowi zakonne oratorium. Nastawa ołtarzowa zaplanowana była z myślą o całodziennym wystawieniu Najświętszego Sakramentu w monstrancji, bowiem możliwość ciągłej adoracji Pana Jezusa była warunkiem postawionym przez fundatorkę klasztoru – s. Rafaelę Sadowską, felicjankę. Ściany świątyni ozdabiają obrazy malowane na płótnie przez s. Kazimierę Tkacz, felicjankę, mające imitować polichromię. Nad nawami bocznymi mieszczą się empory, które w przęśle zachodnim przechodzą w chór muzyczny, na którym ustawiono niewielkie organy o prospekcie złożonym z dwu neoromańskich szaf, zdublowanych po bokach centralnego okna fasady. W lewej nawie bocznej znajduje się ołtarz poświęcony założycielce Zakonu Felicjanek – m. Marii Angeli Truszkowskiej. W mensie wystawione zostały jej relikwie.
[Ostatnia modyfikacja: 27.VI.2005]
Źródło:
– Adamczewski J., 1992, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s.131.
– Rożek M., Gondkowa B., 2003, Leksykon kościołów Krakowa, Verso Kraków.
– red. Daranowska-Łukaszewska J., Henoch-Marendziuk R., 1995, Katalog Zabytków Sztuki w Polsce. Tom IV. Miasto Kraków. Część VII. Zwierzyniec, Nowy Świat, Półwsie Zwierzynieckie – Kościoły i Klasztory, Instytut Sztuki PAN Warszawa.