Pierwszą próbę wybudowania świątyni na nowym krakowskim osiedlu Azory podjęto jeszcze przed II wojną światową. Z dużej bronowickiej parafii została wydzielona część, w której opiekę duszpasterską objąć mieli Franciszkanie. Jednak wojna przerwała prace w momencie, w którym istniała tylko kaplica pod przyszłym prezbiterium.
Przez kilkadziesiąt lat tymczasowa świątynia musiała wystarczać okolicznym mieszkańcom, a dopiero w latach 70-tych dwudziestego wieku rozpoczęto budowę nowego kościoła.
Został on zaprojektowany przez czwórkę architektów z Krakowa: Przemysława Gawora, Małgorzatę i Jana Grabackich oraz Jana Gugulskiego.
Kościół nie wyróżnia się pośród okolicznych bloków mieszkalnych – to efekt polityki prowadzonej przez władze PRL, która nie zezwalała na wznoszenie świątyń wyższych niż otaczające zabudowania.
Wspaniałą ozdobą kościoła są stacje drogi krzyżowej namalowane przez Jerzego Nowosielskiego, trzy ostatnie „rozgrywają się” na wielkim, prostokątnym panneau umieszczonym za stołem ołtarza. Znajdują się na nim także obrazy związane ze św. Franciszkiem.
[Ostatnia modyfikacja: 18.VI.2006]
Źródło:
– Rożek M., Gondkowa B., 2003, Leksykon kościołów Krakowa, Verso Kraków, s. 144.