Kościół, zbudowany w latach: 1986-1988, zaprojektowany został przez Adama Lidwina i Stefana Radwana według koncepcji proboszcza parafii – ks. Adama Sroki.
Świątynia otrzymała kształt wysokiej rotundy z wieżą na planie kwadratu i prostokątnym aneksem prezbiterium na osi. Wejście główne poprzedza rozbudowany, szeroki przedsionek, poniżej którego znajdują się dwa boczne zejścia do tak zwanego „dolnego kościoła”, który pełnił funkcje sakralne podczas, gdy obiekt górny był w stanie surowym zamkniętym.
Wnętrze budowli jest przestronne, lecz bardzo skromne. Ma takie pozostać nawet po kompletnym wyposażeniu. Ciekawe jest „promieniste” sklepienie nawy głównej oraz podobny, podwieszony sufit prezbiterium. Głównymi elementami wystroju są: złocone tabernakulum, ujęte złotymi promieniami, obraz NMP – Matki Kościoła (kopia mozaiki ze ściany frontowej Pałacu Apostolskiego na Watykanie) oraz marmurowa mensa ołtarzowa wraz z amboną. W nawie wiszą trzy monumentalne żyrandole – podobne w swym kształcie do kinkietów na ścianach bocznych. Wnętrze oświetlają wysokie okna, sięgające niemal sufitu.
Nad wejściem mieści się obszerny, dwu-poziomowy chór muzyczny, na którym w przyszłości mają stanąć potężne organy piszczałkowe. Aktualnie podczas nabożeństw wykorzystywany jest elektroniczny instrument firmy \”Content\” o dwu manuałach i pedale.
Przed świątynią stoi wysoki, metalowy Krzyż-Monstrancja, zdobiący papieski ołtarz na Błoniach w 1987 roku, przekazany parafii na Białym Prądniku dzięki staraniom ks. Franciszka kardynała Macharskiego, który to dokonał w 1998 roku konsekracji kościoła.
[Ostatnia modyfikacja: 29.VI.2005]
Źródło:
– Rożek M., Gondkowa B., 2003, Leksykon kościołów Krakowa, Verso Kraków.