Kościół bł. Anieli Salawy – głównym projektantem i jednocześnie kierownikiem budowy kościoła był Józef Dutkiewicz. Prace przy wznoszeniu świątyni rozpoczęto w marcu 1992 roku, kiedy to wykonano niezbędne roboty kanalizacyjne i energetyczne. Prace budowlane kontynuowano nawet w zimie, pomimo niesprzyjającej pogody, a już na wiosnę 1993 roku wykonane zostało szalowanie i betonowanie stropu nad piwnicami przyszłego kościoła.
W ciągu 1993 roku, zaczęto budowę chóru i dolnej części filarów, a pod koniec roku ściany wznosiły się na ponad 7 metrów, a wieże osiągnęły wysokość 14,5 metra [warto wspomnieć, że obecna wysokość wież – 27 metrów, nie jest wysokością przewidzianą w projekcie. Pierwotnie planowano, że będą one o 11 metrów wyższe, lecz potrzeba jak najszybszego wykonania stanu surowego zamkniętego budowli, a także względy finansowe, stanęły na przeszkodzie w dokończeniu wież].
Przez cały rok 1994 kontynuowano budowanie kościoła, a w 1995 wykonany został przez podhalańskich cieśli, dach świątyni. Od 1996 do 2000 roku, prace budowlane zaczęły przenosić się do wnętrza budowli, zakładano wtedy ogrzewanie podłogowe, szklono okna, instalowano drzwi, a w następnej kolejności licowano i ocieplano ściany, tynkowano i malowano pomieszczenia, wybrukowano dziedziniec itd.

Efektem tych wszystkich prac, był dzień 27 maja 2000 roku, kiedy ks. kardynał Franciszek Macharski dokonał poświęcenia kościoła. Kompozycja świątyni oparta jest na układzie konstrukcji budowli powtarzającej przemyślane w kształcie ramy żelbetowe. Tworzą one szkielet konstrukcji, na którym wsparte jest podłużne sklepienie półkoliste, zakończone od strony prezbiterium czaszą nad częścią ołtarzową, a po przeciwnej stronie kolistym oknem nad wejściem do kościoła. Wypełnieniem owego szkieletu, wykonanego w bieli, są ściany w fakturze z cegły oraz podłużne wysokie okna, wypełnione kolorowymi witrażami.

[Ostatnia modyfikacja: 28.IV.2009, 18.IV.2004]

Źródło:
– Kałamarz W., 2000, Parafia księży misjonarzy p.w. Błogosławionej Anieli Salawy, Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy w Krakowie, s. 7-12, 25.