Znajduje się we wschodniej części miasta, stanowiąc granicę pomiędzy dzielnicą mieszkaniową Nowa Huta, a Hutą im. Tadeusza Sendzimira. Ma 14 metrów wysokości, a wznosi się 238 m n.p.m. Najstarsza wzmianka dotycząca wyglądu kopca, pochodzi z 1584 roku, z „Herbów rycerstwa polskiego”. Dawniej na szczycie wzgórza stała kamienna figura Wandy, a na cokole wyryto po łacinie opis jej czynu. Zarówno figura, jak i cokół z czasem uległy całkowitemu zniszczeniu. W 1860 roku, Austriacy otoczyli kopiec szańcem i stanowił on część fortyfikacji twierdzy Kraków. Pod koniec XIX wieku, ziemny szaniec, zastąpiono ceglano-kamiennnym fortem. W roku 1890 Kornel Kozerski, obywatel Królestwa Polskiego, własnym kosztem kazał odnowić kopiec, a na jego szczycie osadzić marmurową rzeźbę orła, którą zaprojektował Jan Matejko. Na podstawie wyryty jest napis „Wanda” i miecz skrzyżowany z kądzielą. W latach 1968-1970 fort został rozebrany. Prace badawcze z lat 1913 i 1963-1965 potwierdziły, że teren wokół kopca był zasiedlony już 2 tys lat p.n.e. Przypuszcza się, że kopiec Wandy był usypiskiem o charakterze strażniczym lub sygnalizacyjnym.
[Ostatnia modyfikacja: 2.VII.2016, 6.III.2004]
źródło:
– Adamczewski J., 1992, Kraków od A do Z, Krajowa Agencja Wydawnicza Kraków, s. 110-111.