Ul. Kanonicza, dom nr 17, Pałac biskupa Erazma Ciołka. Był też nazywany Domem Zygmuntowskim. Budynek powstał poprzez połączenie dwóch kamienic na przełomie XV i XVI wieku. Przebudowę ufundował biskup płocki Erazm Ciołek. Na parterze fasady została wmurowana tablica fundacyjna. Umieszczono na niej herb Sulima, którym pieczętował się biskup Ciołek.

Pałac zaczął być w tym czasie określany jako tzw. curia ampla, czyli wielki dwór. Renesansowa brama, która prowadzi do budynku, została przyozdobiona kartuszem, na którym znajduje się orzeł z przeplecioną literą S. Jest to symbol króla Zygmunta I Starego. Późnogotycka kolumnada dzieli sień na dwie nawy. Dodatkowo na parterze znajduje się późnogotycki portal pochodzący z przebudowy dworu przez biskupa Erazma Ciołka. Sień na pierwszym piętrze została ozdobiona wizerunkami biskupów.

Tylna oficyna posiada mury trzymetrowej grubości. Pod koniec XV wieku pełniła ona funkcję baszty artyleryjskiej. W 2 połowie XVI wieku została zamieniona w budynek mieszkalny.

Pod koniec XVI wieku dwór stał się własnością kardynała Jerzego Radziwiłła. Z jego inicjatywy na najwyższej kondygnacji oficyny zachodniej powstała loggia arkadowa. W 2 połowie XVII wieku w oficynie południowej dodano loggię kolumnową.

W XIX wieku budynek został przekształcony przez Austriaków na cele więzienia miejskiego oraz komendy policji.